Bij adoptie wordt de familierechtelijke band met de biologische ouder(s) verbroken en ontstaat er een nieuwe wettelijke familiebetrekking tussen het kind en de adoptieouder(s). Er zijn twee soorten adoptie, namelijk de binnenlandse adoptie en adoptie van een kind uit het buitenland. Het adopteren van het kind uit het buitenland noemen we ook wel interlandelijke of internationale adoptie.

Internationale adoptie

Adoptie vanuit het buitenland loopt altijd via een adoptiebureau. Dit heeft ermee te maken dat het land waar het kind vandaan komt specifieke regels kan stellen rondom adoptie. Door de adoptie via een adoptiebureau te laten verlopen, wordt rekening gehouden met al deze buitenlandse regelgeving.

Sinds 8 februari 2021 is het voor Nederlandse adoptieouders niet mogelijk om een kind uit het buitenland te adopteren. De Minister van Rechtsbescherming nam dit besluit nadat er een rapport verscheen over internationale adoptie, waarin veel misstanden aan het licht kwamen. Zo zouden er documenten zijn vervalst, was er sprake van kinderhandel, fraude en corruptie. Een nieuw kabinet zal zich moeten uitspreken over de toekomst van internationale adopties.

Voorwaarden voor het adopteren van een Nederlands kind

Het adopteren van een Nederlands kind behoort nog wel steeds tot de mogelijkheden. Adoptieouders moeten voor het adopteren van een kind in ieder geval aan de onderstaande voorwaarden voldoen om in aanmerking te komen voor adoptie.

•  De adoptieouder is tenminste 18 jaar ouder dan het kind dat hij of zij adopteert (en dus meerderjarig).
• De adoptie is in het belang van het kind.
• Het kind heeft van zijn oorspronkelijke ouder(s) niets meer te verwachten.
• Het kind is minderjarig. Is het kind 12 jaar of ouder, dan moet het zelf instemmen met de adoptie.
• De adoptie van kleinkinderen door hun grootouders is niet mogelijk.
• Als een paar een kind wil adopteren, moet het paar minstens drie jaar hebben samengeleefd.
• Adopteert de adoptieouder het kind van de partner, dan moet deze niet alleen drie jaar met de partner samengeleefd hebben, maar geldt daarnaast dat het kind in ieder geval één jaar door de adoptieouder moet zijn verzorgd en opgevoed.

Adoptie door een duomoeder

Die laatste voorwaarde geldt overigens niet als het kind is geboren terwijl er al een relatie tussen de ouder en de adoptieouder was. Een voorbeeld waarin dit voor kan komen, is bijvoorbeeld wanneer twee vrouwen met elkaar samenleven en één van hen een kind krijgt. De partner kan dan al tijdens de zwangerschap – maar eventueel ook pas na de geboorte – een adoptieverzoek bij de rechtbank indienen. Deze zogenoemde duomoeder hoeft dan niet te voldoen aan de samenlevingstermijn van drie jaar en ook niet aan de verzorgingstermijn van een jaar.

Partneradoptie

Veel binnenlandse adopties betreffen het adopteren van een stiefkind. Als een ouder van het kind is overleden en de achtergebleven ouder krijgt een nieuwe relatie, dan kan het voorkomen dat de stiefouder het kind na verloop van tijd wil adopteren. Bij partneradoptie – het adopteren van een kind van de partner – gelden de voorwaarden zoals hierboven genoemd.

Een adoptieverzoek is een familierechtelijke aangelegenheid en daarom is het verplicht om hiervoor een advocaat in te schakelen.  Overweegt u adoptie of wilt u meer weten over de mogelijkheden voor adoptie, neemt u dan contact op met de specialisten van Schravenmade Advocaten.