Dat de werknemer de diefstal heeft gepleegd, staat buiten kijf. Hij heeft dit zelf in een schriftelijke verklaring toegegeven. Nadat hij de zaagbladen in zijn zak had gestopt en de overige inhoud van het beschadigde pakket in een andere doos heeft gestopt, heeft hij al snel alle reden om zijn impulsieve daad te betreuren. Een collega waarschuwt hem dat er een pakket met onvolledige inhoud is ontdekt en dat er onderzoek zal worden gedaan. Hij gooit de zaagbladen op de grond bij een deur en doet net alsof hij ze daar heeft gevonden. Geen buit, geen diefstal zou je denken. Maar de werkgever, een logistiek bedrijf, hanteert een zero-tolerancebeleid.
En ook al zijn de zaagbladen terecht, de werkgever schakelt toch een bedrijfsrecherchebureau in. Het spoor leidt al snel naar de werknemer. Deze bekent zijn daad. Hij wordt onmiddellijk geschorst. Twee dagen later krijgt hij de gevreesde brief: ontslag op staande voet wegens diefstal. De werkgever refereert in de brief aan het personeelshandboek: ten aanzien van diefstal hanteert het bedrijf een zero-tolerancebeleid. En ook al heeft de werknemer de zaagbladen uiteindelijk niet mee naar huis genomen, zijn handelen kan wel worden aangemerkt als poging tot diefstal.
De werknemer vraagt de kantonrechter het ontslag op staande voet te vernietigen, of hem een billijke vergoeding van € 68.787,00 en een transitievergoeding van € 20.113,00 bruto toe te kennen. Er is volgens hem geen sprake van een voltooide diefstal en het ontslag is ook niet onverwijld gegeven. De werknemer erkent dat hij fout zat, maar een officiële waarschuwing was volgens hem in dit geval meer op zijn plaats geweest. Hij vindt dat hij onevenredig zwaar getroffen wordt door het ontslag op staande voet. Gelet op zijn leeftijd is de kans dat hij nog werk vindt nihil.
Bij het beoordelen van een ontslag op staande voet bekijkt de kantonrechter inderdaad ook de persoonlijke omstandigheden van de werknemer. Tot deze omstandigheden behoren onder meer diens leeftijd, de aard en duur van het dienstverband en de gevolgen van het ontslag op staande voet. Maar ook als de gevolgen ingrijpend zijn, kan de kantonrechter oordelen dat een onmiddellijke beëindiging van de arbeidsovereenkomst gerechtvaardigd is.
En dat is hier volgens de kantonrechter aan de orde. De werknemer wist, of had kunnen weten, dat zijn werkgever een zero-tolerancebeleid voert. Een bedrijf dat leeft van het vervoeren van goederen van opdrachtgevers, moet volledig kunnen vertrouwen op zijn werknemers. Door de zaagbladen in zijn zak te steken, heeft de werknemer zijn diefstal voltooid en dus dat vertrouwen beschaamd. Hij geeft zelf toe dat hij zijn buit mee naar huis zou hebben genomen, wanneer hij niet door een collega was gewaarschuwd dat er een onderzoek dreigde.
Rest nog de vraag of het ontslag onverwijld is gegeven. De diefstal werd gepleegd op 15 december 2017. Het onderzoek van het bedrijfsrecherchebureau was een week later afgerond. Direct daarna is het ontslag op staande voet gegeven. De kantonrechter oordeelt dat de werkgever voldoende voortvarend en zorgvuldig te werk is gegaan.
De werknemer wordt in het ongelijk gesteld en moet de proceskosten van zijn voormalig werkgever betalen.
Bron: pwnet.nl
Het arbeidsrecht is voortdurend in ontwikkeling. Wetgeving verandert continu, rechtspraak en literatuur geven steeds weer een andere kijk op de zaken.
